ดัด ๒ หมายถึง ก. ดาด, กั้น, เช่น ดัดพิดาน ว่า กั้นเพดาน.
น. เดือน.
น. ชาวฮอลันดา. (อ. Dutch).
ก. ผลักเพื่อให้เคลื่อนไปด้วยกําลัง เช่น ดันประตู; (ปาก) โดยปริยายหมายถึงขืนทํา เช่น กางเกงคับยังดันสวมเข้าไปได้, ทําในสิ่งที่ไม่น่าจะทํา เช่น ดันขึ้นไปอยู่บนยอดไม้.
ว. ดื้อดึงไม่ยอมแพ้, ดื้อดึงไม่เข้าเรื่อง, ดัน ก็ว่า.
ก. ฝ่าไป, มุดด้นไป.
ก. ฝ่าไปในเมฆ.
น. ชื่อโคลงและร่ายประเภทหนึ่ง เรียกว่า โคลงดั้น และ ร่ายดั้น.